- Miejsce indapamidu w terapii nadciśnienia tętniczego u osób w wieku podeszłym – przypadek kliniczny wraz z komentarzem
Marcin Barylski
Nadciśnienie tętnicze jest schorzeniem, którego częstość występowania rośnie wraz z wiekiem. Diagnostyka i leczenie nadciśnienia u pacjentów w wieku podeszłym wymagają indywidualizacji postępowania, a skuteczna terapia hipotensyjna, podobnie jak w przypadku młodszych grup wiekowych, prowadzi do spadku zachorowalności i śmiertelności. Wybór właściwego leczenia powinien uwzględniać zarówno wskazania oraz przeciwwskazania do przyjmowania danej grupy leków, jak i potrzeby pacjentów. Artykuł przedstawia przypadek kliniczny 82-letniej kobiety z nadciśnieniem tętniczym 2. stopnia i omawia miejsce indapamidu w terapii nadciśnienia tętniczego u osób w wieku podeszłym.
Słowa kluczowe: nadciśnienie tętnicze, podeszły wiek, indapamid
- Niefarmakologiczne próby poprawy funkcji poznawczych u osób w wieku podeszłym na przykładzie neurobiofeedbacku
Leszek Bidzan
Pogorszenie sprawności funkcji poznawczych jest u osób w wieku podeszłym zjawiskiem niezwykle powszechnym. Od dłuższego okresu czasu przedmiotem badań są różnorodne metody mające na celu redukcję zaburzeń poznawczych, a jednocześnie powstrzymanie dalszej progresji tych zaburzeń. Pomimo przeprowadzenia znaczącej liczby badań, w których stosowano różnorodne środki farmakologiczne nie uzyskano jednoznacznego potwierdzenia skuteczności któregokolwiek z nich. Oprócz prób oddziaływań farmakologicznych czynione są wysiłki na rzecz opracowania skutecznej metody niefarmakologicznej. Jedną z nich jest metoda EEG-biofeedback, nazywana też neurofeedback. Wskazano na skuteczność tej metody w odniesieniu do niektórych wymiarów funkcjonowania poznawczego oraz funkcji wykonawczych. Często jednak kwestionuje się jej wpływ na funkcje pamięci. Największa zgodność panuje co do skuteczności zastosowania neurofeedbacku u osób niewykazujących istotnego obniżenia funkcjonowania poznawczego.
Słowa kluczowe: neurobiofeedback, funkcje poznawcze
- Wybrane problemy leczenia hipotensyjnego w wieku podeszłym
Anna Chudiak, Katarzyna Lomper, Beata Jankowska-Polańska
Ze względu na fizjologiczne zmiany zachodzące w organizmie oraz występowanie chorób współistniejących, leczenie nadciśnienia tętniczego u chorych w wieku podeszłym stanowi wyzwanie dla całego zespołu terapeutycznego. Ponadto, wiek podeszły ściśle wiąże się z występowaniem zespołu kruchości – frailty syndrome. Dotyczy on około 15-20% chorych po 65 roku życia. Zespół kruchości, upośledzone funkcje poznawcze (cognitive impairment) negatywnie wpływają na stosowanie się do zaleceń terapeutycznych (compliance i adherence), co w konsekwencji obniża skuteczność leczenia hipotensyjnego. Skuteczna terapia hipotensyjna zmniejsza ryzyko powikłań, tym samym zmniejsza ryzyko wystąpienia udarów oraz liczbę zgonów z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Leczenie hipotensyjne w grupie chorych geriatrycznych wymaga indywidualnego postępowania. Stosując leczenie hipotensyjne wśród pacjentów w wieku podeszłym należy pamiętać o zwiększonym ryzyku upadków, wielolekowości oraz hipotonii ortostatycznej.
Słowa kluczowe: nadciśnienie tętnicze, leczenie hipotensyjne, wiek podeszły
- Zdrowie czy uroda?
Wizerunek ciała a postawy prozdrowotne kobiet w starszym wieku
Alicja Głębocka
Wstęp. Starzenie się i związane z nim zmiany w wyglądzie są odpowiedzialne za kształtowanie negatywnych przekonań oraz emocji wobec własnego ciała wśród kobiet. Cel. Celem prezentowanych badań było ustalenie relacji między wskaźnikami wizerunku ciała (zadowoleniem z wyglądu, poznawczymi, emocjonalnymi, społecznymi oraz behawioralnymi wymiarami wizerunku ciała z uwzględnieniem postaw wobec zabiegów chirurgii estetycznej) a postawami prozdrowotnymi u starszych kobiet w porównaniu z kobietami młodszymi. Materiał i metody. W badaniach wzięły udział 264 kobiety – najmłodsza miała 20 lat, najstarsza 86, które wypełniły: Skalę Zadowolenia z Wyglądu i Parametrów Ciała, Kwestionariusz Wizerunku Ciała, Skalę Postaw wobec Operacji Plastycznych oraz Skalę Postaw Prozdrowotnych. Wyniki. Osiągnięte rezultaty potwierdzają, że wizerunek ciała starszych kobiet, w wielu kwestiach podobny do opisywanego u młodszych kobiet, wykazuje jednak różnice: w poziomie zadowolenia z wybranych części ciała, internalizacji stereotypów urody i atrakcyjności fizycznej, uwrażliwieniu na krytykę ze strony otoczenie oraz postawach wobec operacji plastycznych. Wiek nie jest najważniejszym predyktorem postaw wobec własnego ciała, zdrowia oraz operacji plastycznych. Znacznie ważniejszym czynnikiem determinującym te wymiary jest waga ciała, pożądana waga oraz oglądanie przekazów medialnych prezentujących treści odnoszące się do cielesności i zdrowia Wnioski. Potwierdzone zostały zależności między urodą a zdrowiem: im bardziej zadowolone z ciała są starsze kobiety, tym bardziej są aktywne fizycznie i odwrotnie. Przekonanie o tym, że zdrowy styl życia, sprzyja zdrowiu, silnie wiąże się z krytyczną postawą wobec operacji plastycznych, które są uważane przez starsze kobiety za niebezpieczne dla zdrowia.
Słowa kluczowe: wizerunek ciała, zadowolenie z wyglądu, zdrowie, operacje plastyczne, media
- Reumatoidalne zapalenie stawów u osób starszych: rozpoznanie przebieg i moliwości leczenia
Paweł W. Królik
Wstęp. Zgodnie z klasyczną definicją reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) to przewlekła choroba zapalna tkanki łącznej o podłożu immunologicznym, dla której typowe jest symetryczne zapalenie stawów oraz liczne zmiany pozastawowe, prowadząca do niepełnosprawności, inwalidztwa i coraz rzadziej przedwczesnej śmierci [1]. Bardzo ważne jest wczesne i intensywne leczenie przeciwzapalne z systematyczną kontrolą aktywności choroby i oceną tolerancji leczenia. Celem leczenia jest osiągniecie remisji lub małej aktywności choroby u każdego pacjenta. U osób starszych należy zapobiegać rozwojowi niepełnosprawności, również poprzez leczenie bólu i depresji oraz pamiętać o zwiększonym ryzyku działań niepożądanych leków [2]. Opis przypadków. Poniżej przedstawiono dwa przykłady starszych pacjentów, u których początek choroby wyraźnie odbiegał od tradycyjnie pojętego przebiegu RZS. Kluczowe dla rozpoznania okazało się oznaczenie poziomu przeciwciał przeciwcytrulinowych (aCCP), których wykrywalność u osób starszych jest podobna jak w młodszych grupach wiekowych.
Słowa kluczowe: reumatoidalne zapalenie stawów, ludzie starzy
- Poczucie koherencji a radzenie sobie z chorobą u osób po przebytym niedokrwiennym udarze mózgu
Krystyna Kurowska, Małgorzata Lasota
Wstęp. Pomiędzy poczuciem koherencji a zdrowiem występuje istotny związek. Posiadanie wysokiego SOC ułatwia radzenie sobie w sytuacjach trudnych, stresowych. Niedokrwienny udar mózgu pojawia się nagle, prowadzi do ograniczenia aktywności życiowej, wiąże się z hospitalizacją i dlatego tak ważne jest znalezienie i wybranie odpowiedniej strategii radzenia sobie ze stresem, który jest obecny podczas choroby. Cel. Określenie poziomu poczucia koherencji oraz preferowanych styli radzenia sobie ze stresem u osób z rozpoznaniem niedokrwiennego udaru mózgu, jako wykładnika pozytywnego funkcjonowania w codziennym życiu w utrzymaniu optymalnego stanu zdrowia. Materiał i metody. Przebadano 85 pacjentów z rozpoznaniem niedokrwiennego udaru mózgu w Klinice Neurologii w Szpitalu Uniwersyteckim im. dra A. Jurasza w Bydgoszczy. Poczucie koherencji oceniono za pomocą kwestionariusza Orientacji Życiowej (SOC-29) a pomiar radzenia sobie w sytuacjach stresowych – kwestionariuszem CISS Endlera i Parkera, w polskiej adaptacji autorstwa Szczepanika, Strelaua i Wrześniewskiego. Wyniki. Chorzy to osoby o przeciętnym poziomie poczucia koherencji. W sytuacjach stresowych przeciętnie koncentrują się na podejmowaniu wysiłków zmierzających do rozwiązywania problemu poprzez poznawcze przekształcenia lub próby zmiany sytuacji. Wnioski. Otrzymane wyniki mogą mieć wpływ na przygotowanie pacjenta do samodzielnej egzystencji z chorobą. Pozwalają lepiej zaplanować opiekę nad tym chorymi, wdrożyć działania mające na celu pomoc w zaakceptowaniu choroby.
Słowa kluczowe: poczucie koherencji (SOC), radzenie sobie ze stresem, niedokrwienny udar mózgu
- Kwestionariusz EASY-Care w ocenie potrzeb osób starszych
Dorota Talarska, Dorota Ryszewska-Łabędzka, Sławomir Tobis
Intensywne starzenie się społeczeństw świata pociąga za sobą konieczność poszukiwania optymalnych rozwiązań na rzecz jak najdłuższego utrzymania sprawności. Wymaga to wdrożenia holistycznej oceny potrzeb osób starszych zarówno w perspektywie opieki zdrowotnej, jak i społecznej. Jednym z możliwych do użycia w tym celu narzędzi jest kwestionariusz EASY-Care Standard 2010. W pracy przedstawiono to narzędzie i opisano dotychczasowe jego użycie.
Słowa kluczowe: potrzeby, opieka, kwestionariusz EASY-Care
- Anoreksja wieku podeszłego – epidemiologia, przyczyny, konsekwencje zdrowotne
Edyta Wernio, Jolanta Anna Dardzińska, Sylwia Małgorzewicz
Utrata apetytu towarzysząca procesowi starzenia określana jest mianem anoreksji wieku podeszłego (z ang. anorexia of aging). Szacuje się, że jadłowstręt występuje u 20-25% Europejczyków ≥ 65 roku życia. Wśród najważniejszych czynników powodujących obniżenie apetytu wymienia się zmiany fizjologiczne zachodzące wraz z wiekiem, choroby towarzyszące i związaną z nimi farmakoterapię, a także problemy natury psychologicznej i społecznej. Jadłowstręt u osób starszych prowadzi do zmniejszenia spożycia kalorii, obniżenia podaży składników odżywczych, przyczyniając się do pogorszenia stanu odżywienia. Wiąże się z ryzykiem rozwoju niedożywienia, rozwojem sarkopenii i zespołu słabości, jest przyczyną zwiększonej chorobowości i śmiertelności wśród osób starszych. Ponieważ jadłowstręt niesie ze sobą poważne konsekwencje zdrowotne, apetyt osób starszych powinien być systematycznie badany.
Słowa kluczowe: osoby starsze, utrata apetytu, anoreksja, niedożywienie, sarkopenia
PDF [/cws-widget][/col]
